Gearriveerd

Ha! Eindelijk dan bericht vanuit Oeganda. Na een goede vlucht was ik woensdagavond rond 11 uur in mijn hotel. Donderdagochtend werd ik om 10 uur opgehaald en na 3,5 uur gearriveerd bij home sweet home. Onderweg zat ik gelijk goed in het Afrikaanse leven: tegen alle principes in eten gekocht langs de weg. :-) gebakken banen en een poot van een kip op een stok. Dat is weer eens een andere manier van alle kippen op stok. Voor de gene die mij kennen, kip en ik is al niet een beste combi laat staan op deze manier. Deze heb ik dus ook heel subtiel aan de chauffeur gegeven :)

Nu zitten mijn eerste werkdagen er al weer op. En dat is te zien! De eerste blaren staan op me handen en zelfs na een goede douche beurt zijn mijn handdoeken nog rood. Lang leven het rode zand in Afrika.
Elke dag vind ik steeds meer mijn draai hier en komen er dingen bij die ik kan gaan doen de komende tijd! Dat is fijn! Want in principe kan de day care, vincent, zelfstandig draaien en de kids van het weeshuis, home sweet home, gaan nog 6 dagen per week naar school en hebben pas 13 augustus vakantie.

Aangezien ik nog steeds erg aan het tobben ben met het interne hier maak ik deze blog op mijn telefoon. Niet heel ideaal en wat voor consequenties dat heeft voor mijn mb's zal zo blijken. Dat is de reden dat er dit keer geen foto's bij zullen zitten, er misschien meer spelfouten instaan en de blog anders geschreven is dan normaal.

Er is een hoop dat ik jullie kan vertellen. Om het zo overzichtelijke en hopelijk kort te houden schrijf ik het hieronder in een rijtje.

- elke dag begint met een beker pap
- en de rest van de dag is elke keer anders :)
- zo ben ik een keer naar Jinja geweest om te kijken hoe ik er k en waar ik boodschappen enzo kan doen.
- ik elke dag veel trampoline spring! De kids vinden het geweldig en voor de gehandicapte kinderen is het ook erg leuk. De day care, voor kinderen met een handicap, bestaat uit 4 groepen. Het jongste kind is 1 en het oudste kind is 28. Bijna niemand kan communiceren door middel van praten maar de meeste begrijpen ons gelukkig wel. De minste gehandicapte kinderen functioneren op een niveau van groep 1. Wanneer ik dus op de trampoline sta met hun werk ik me helemaal in het zweet, omdat ik voor 4 mensen moet springen maar een lach van hun daar doe je het voor.
- ik ben mee geweest naar de kerk.
- heb armbandjes gemaakt met een van de meiden van home sweet home.
- heb een gewoon toilet en douche! :) alleen wel koud water, maar is niet storend bij deze temperaturen!
- het stormde gisteren zo hard dat me halve huis nat was.
- vanmiddag zijn we met de kids naar een veld in de buurt gegaan, hebben daar tussen de koeien staan spelen en sugar kings gegeten, daarvan maken ze suiker hier.
- als lunch eten we bonen met iets gemaakt van maïs of met rijst
- het is warm hier, maar wel normale temperaturen voor dit seizoen
- als avondeten is het elke keer iets anders. Ik heb zelfs al pannenkoeken staan maken.
- met afla town, een sociaal programma voor kinderen uit de buurt, draai ik ook mee. Later hoop ik hier meer over te vertellen
- ik probeer de kokkin vaak te helpen aangezien zij voor 30/40 man moet koken.
- ik ben nooit alleen want er zijn genoeg salamanders om me heen in het huis! En net is er ook nog een Nederlands stel gearriveerd dus komende twee dagen ben ik sowieso niet alleen. Het alleen zijn is niet erg, maar wat gezelligheid s avonds is nooit erg :)
- geloof het of niet mam, maar heb vanmiddag met naald en draad schorten zitten te maken. Voor Oegandese begrippen was het prima, ze waren dik te vrede :-)

En nu... Diner time! Het is hier een uurtje later ;-)

Groetjes, aunty Melanie ( wat overigens een hele lastige naam is voor hier)