een rustige tweede week

He you!

Hier al weer de derde blog voor jullie. Ondertussen is het al weer twee weken geleden dat ik ’s avonds laat hier aankwam in Oeganda. De tijd vliegt voorbij, maar toch voelt het ook alsof ik hier al langer ben. Het op pad gaan, het eten, de mensen het voelt al vertrouwd.

De afgelopen dagen waren rustige dagen. Afgelopen weekend moest ik oppassen op de kids van de eigenaars van HSH. Zij, Nederlandse vrouw en Oegandese man, waren 5 jaar getrouwd en gingen een nachtje weg om dat te vieren. Ik heb dus bij hun 4 kids geslapen in hun huis. Ging allemaal prima en voordat we het wisten waren ze al weer terug.

Zaterdagmiddag hebben we toen gewoon de Afla Town gedraaid. Super leuk om te doen! De kinderen leren over het milieu, over sparen en over de wereld. Bijvoorbeeld dat Nederland dus dammen en hoe je je eigen groente kan kweken zodat eten niet heel duur hoeft te zijn. Ook zijn ze met elkaar aan het sparen. Allemaal met een individueel spaardoel en ook sparen ze plastic wat uiteindelijk naar de fabriek gaat. Zij recyclen het dan waarvoor de kinderen geld krijgen. Van dat geld gaan ze uiteindelijk een uitje met heel de groep doen. Op deze manier zijn de kinderen actief bezig met sparen. Tijdens de 2/2,5 uur dat het programma duurt onderneem ik 2 spellen met ze. Afgelopen keer hebben we een estafette gedaan en een levensgrote spinnenweb gemaakt met elkaar. En of ze fanatiek waren bij de estafette! Ze sprongen letterlijk over de schommel heen :-)

Van de week ook mee geweest met boodschappen doen. Op de lokale markt. En of die lokaal was. Er was geen Mzungo, blanke, te zien. Terwijl het wel in de stad was, die heel toeristisch is. Was leuk om gezien te hebben. Als nog afwegen met de ouderwetse weegschalen met gewichtjes, alles lag op de grond, een mooie kleuren combi bij elkaar door alle soorten fruit, mensen die op je af komen rennen om je dingen te verkopen en dan nog de vrouw die aan het evangeliseren is voor geld wat ze zo hard doet dat je je afvraagt of ze geen hoofdpijn van haarzelf krijgt.

Afgelopen dagen zijn we ook met een blarenwerkend klusje bezig geweest! Namelijk mais afhalen. Mais wordt hier gebruikt voor de pap van ’s morgens en voor het eten tussen de middag. Eerst heeft de mais liggen drogen, dan wordt het afgehaald en vervolgens wordt het gemalen. De gemalen mais wordt gebruikt in de pap om het dikker te maken en ’s middags maken ze er een brei van wat dan gegeten wordt met bonen. De pap van ’s morgens bestaat voornamelijk uit melk en suiker en is de gemalen mais puur als verdikkingsmiddel. We zijn er nu 3 dagen bijna fulltime mee bezig geweest en hebben nu ongeveer 3 zakken van 50 kilo aan afgehaalde mais. En drie mooie grote blaren op mijn duimen als resultaat. Dus het bewijs dat ik hier tenminste iets heb gedaan is al aanwezig :-)

Vandaag zijn we op ziekenbezoek gegaan bij een jongetje van de daycare. Vorige week kwam hij hier en was de dag ervoor gevallen. Leek erop dat zijn schouder uit de kom was. Hebben toen de oma geld gegeven voor transport naar het ziekenhuis. Later niets meer gehoord behalve dat hij nog niet in staat was om naar school te komen. Nu bleek dus vandaag dat hij helemaal nog niet geholpen was. Oma had geen geld om een X-Ray te maken. Vanmiddag is hij dus door iemand anders meegenomen naar het ziekenhuis en heeft ook alles betaalt. Bleek dat een bot bij zijn schouder flink gebroken was en ze het morgen onder narcose gaan herstellen. Gelukkig zijn we dus op ziekenbezoek geweest en kan de arme jongen na ruim een week morgen eindelijk uit zijn pijn verlost worden.

Ook zijn we nog naar een andere jongen gegaan. Zijn dossier was nog niet compleet en moesten dus wat vragen aan moeders stellen. Of misschien beter aan oudere zus, want zij gaf alle antwoorden. We hebben ook nog even in het huisje gekeken. Jep, huisje. Het was 4 bij 4 groot. Eén ruimte gescheiden door een doek zodat de ouders apart kunnen slapen van de 4 kinderen. Deze ruimte is zowel om te slapen als om te koken. De vaders des huizes, wat heel speciaal is dat vader en moeder nog samen zijn, verdient 100.000 shilling per maand. Dat is omgerekend € 30,00. De huur van het huisje is 10.000 per maand en de schoolkosten voor het oudste kind is ongeveer, dat is de laagste prijsklasse, 20.000 shilling per maand. Dan blijft er dus nog 70.000 shilling over om eten van te kopen. Dit gezin heeft geen land of tuin en zijn dus genoodzaakt om al het eten te kopen, wat het natuurlijk duurder maakt. Doordat er haast niets over blijft kan alleen de oudste dochter naar school en zijn ziekenhuiskosten en dergelijke natuurlijk ook niet te betalen wanneer dat nodig is.

Gelukkig kunnen de ouders of verzorgende van de kinderen van de daycare er voor kiezen om per maand een bedrag te betalen of om mee te helpen op het land, 5 uurtjes. Doordat de meeste het geld niet hebben kiezen de meeste voor het werken waardoor hun kinderen wel 5 dagen per week naar de daycare kunnen. Super fijn natuurlijk.
Hier gaat alles dus goed. Gelukkig ook nog niet ziek geweest, al weten de muggen me goed te vinden de laatste paar dagen. En…….. als het goed is kan ik zo gaan douche met warm water!! Lange leven de Solar! {nu hopen dat het echt werkt, want het had maandag al moeten werken, het is en blijft Afrika :-) } En als het niet werkt dan geeft dat ook niets. Morgen wordt ik tenslotte toch heel de dag schoongespoeld….. er staat namelijk een uitje op het programma, waarvoor ik nu vast mijn tas ga inpakken. Ik zal namelijk ook niet op de compound slapen. Rara wat ga ik doen?!

Jullie gaan het weer horen :-)

Groetjes, aunty Mellie {deze naam is blijkbaar makkelijkere dan Melanie}