eerste dagen Njinikom

Lieve mensen,
Dit verslag stond vanmorgen al voor jullie klaar, maar door het slechte internet kreeg ik hem niet geplaatst. Er is niet heel veel veranderd, behalve dat alle to do’s voor vandaag prima zijn verlopen. Ook kregen we net te horen dat we vanaf morgen of maandag met 9 in het huisje zitten. 9!! 5 mensen zullen met elkaar op een 3 persoonskamer moeten. Ik blij dat wij al een fijne kamer hebben. Vanavond zullen we met 2 andere studenten, Nederlandse en Belgisch, een kampvuurtje maken en hopelijk een gezellige tijd hebben. Hieronder het hele verslag van de afgelopen dagen:

Goedemorgen,

Dat me wasje nu heerlijk staat op te warmen in de zon bied mij de uitgelezen kans om jullie weer op de hoogte te stellen! Want het waren weer dagen gevuld met veel informatie. Om het enigszins overzichtelijk te houden zal ik dit verslag even per dag beschrijven.

Woensdag kwamen rond de middag aan in Njinikom. We werden opgevangen door Jennifer. Zij is werkzaam in het ziekenhuis, een Amerikaanse dame die hier met haar gezin woont. Zij is ook onze begeleider hier. We mochten eerst ons huisje zien en de spullen droppen. Dan kon onze lieftallige chauffeur, die ons toen al de hele week overal naar toe reed, ook weer terug naar Bamenda. Het huisje heeft een prima woonkamer waar een bank, 5 stoelen, koelkast en eettafel in staan. Aan de woonkamer zit een grote slaapkamer voor 4 personen. Vanuit de woonkamer grenst er ook een gang waar een deur naar een tweepersoonskamer zit en een deur naar buiten. Buiten is een hofje wat deels van ons is en deels van onze Amerikaanse buurvrouw. Buiten zit nog een tweepersoonskamer, deze gebruiken wij. Ook zit daar de keuken en douche/wc. En nog een apart hokje om te wassen(met de hand) en een hokje om je was op te hangen. Buiten ophangen gaat helaas niet in verband met vliegen, eitjes en toestanden die dan in je kleren gaan zitten. Het huisje is prima, alleen niet heel schoon. Voor ons hebben er Kameroense stagiaires in gezeten die er om bekend stonden dat ze niet heel goed konden schoonmaken. Vanmiddag gaan we het dus allemaal een uitgebreide poetsbeurt geven. Ook het toilet is helaas stuk waardoor hij lekt en met emmers water doorgespoeld moet worden. Hier wordt hopelijk maandag naar gekeken. In tegenstelling tot de informatie die wij van te voren hadden gekregen gaat de elektriciteit ’s avonds vanuit het ziekenhuis, hierdoor zullen we waarschijnlijk nauwelijks zonder elektriciteit zitten.

Voor de rest hebben we woensdag zowel met de lunch als ’s avonds bij Jennifer mogen eten. Ook hebben we het weeshuis toen bezocht en zijn we de berg afgelopen richting de winkels. Bij deze winkels zijn pasta, wc papier, shampoo, brood, spaghetti en wat fruitsoorten prima te verkrijgen. Eens in de 8 dagen is er een grote markt waar de rest ook te verkrijgen is. Super fijn, want hierdoor hoeven we niet elke keer naar Bamenda om boodschappen te doen. Morgen is de markt dus dan gaan we is lekker op groentejacht. Het weeshuis is voor kids tot 2 jaar. Wanneer ze 2 zijn en de gezondheid het toelaat gaan ze weer naar hun familie. Er zitten nu 9 kids. Je merkt bij allemaal wel dat ze iets hebben gemist de eerste tijd van hun leven. Helaas kan ik daar in een kleine 3 maanden niet heel veel aan veranderen. Wel zal ik er sowieso wekelijks een bezoek brengen om de vrouwen daar een handje te helpen en de kids wat aandacht en liefde te geven.

Na een nacht ‘’ a la expeditie Robinson’’, me klamboe helemaal over mezelf heen gelegd, brak de donderdag aan. Dit was echt een dag vol informatie en dingen regelen. Om half 10 namen we een kijkje bij de school waar me reisgenootje stage gaat lopen. Vervolgens begonnen we aan de rondleiding door het ziekenhuis. Hier zal ik dus stage gaan lopen. Wat een informatie. Ze hebben ongeveer 10 afdelingen en allemaal hebben we ze gezien. Mannen en vrouwen liggen gescheiden, geïnfecteerde wonden liggen gescheiden van de niet geïnfecteerde en tbc afdeling ligt ook gescheiden super goed! Het is een mooi ziekenhuis en voor Afrikaanse begrippen hebben ze het goed voor elkaar, maar ze krijgen ook wel veel hulp vanuit het buitenland. Hierdoor hebben ze wel veel te bieden. Toen was het om 12:00uur toch echt tijd om afscheid te nemen van grandma. De vrouw die de eerste week met ons mee reisde was ondertussen benoemd tot lerares, begeleider, grandma en nog wel een paar dingen. Nogmaals onwijs bedankt voor je hulp de eerste dagen!
Vervolgens hadden wij een gesprek met Mac Donald van project Hope. Dit project zet zich in voor HIV/Aids. Ze doen gratis testen, geven voorlichtingen, zetten support groepen op, geven gratis medicijnen en nog veel meer. Een heel goed project! Hopelijk kan ik een keer mee op outreach.
Deze dag hebben we geluncht in de kantine van het ziekenhuis. Voor 200 frank heb je een bord vol rijst. 500 is 90 cent, dus reken maar uit hoe goedkoop. Nog een paar leuke prijsjes? 5 stokbroden is 500. Pakje spaghetti is ook 500 en chocoladepasta is 1200 en een overnachting bij het geusthouse in Bamenda was 5.000 per nacht exclusief eten.
Voor de rest hebben we toen nog de wifi geregeld, wat alleen op bepaalde plekken werkt, vandaar soms laat antwoord :-) We hebben we weer bezoek gebracht aan het weeshuis en ’s avonds hebben hadden we toen even lekker de tijd om de koffers helemaal uit te pakken. Foto’s en gekregen spulletjes hangen op en de klamboe ook. We zijn qua kamer dus helemaal gesetteld.

Vrijdag was dan de echte officiële eerste stagedag. Om kwart voor 7 moest ik mij melden, achteraf had het 7 uur kunnen wezen op Afrikaanse tijd, de dag begon met zingen en bidden. Ook wordt er elke vrijdagochtend informatie voorgedragen vanuit het ziekenhuis. Dit keer ging het over hoe ze het ziekenhuis kunnen verbeteren en hoe ze om zouden moeten gaan met incidenten die op de werkvloer kunnen gebeuren. Er ontstonden genoeg discussies. De eerste 2 weken sta ik op de female medical ward en de pediatric afdeling. Hier is een intensive care kamer, twee kamers voor iets minder zware zorg, een privé kamer, voor mensen die alleen willen liggen en dus ook meer betalen, en kamer met kinderen. In één gang gaat het dus van een baby van 4 maanden met hersenvliesontsteking tot een dame op iets hogere leeftijd met een CVA. Er liggen nu 12 patiënten. En van iedereen zit er de hele dag familie. Familie moet namelijk de basiszorg geven aan de patiënt. Dit houdt in dat zij hun naar de wc brengen, wassen, aankleden, zorgen voor eten en eten geven. Bedden verschonen wordt wel door de zusters gedaan. Als je nu hier zo’n dag meeloopt dan merk je eigenlijk pas goed hoeveel er in NL door de computer of door andere mensen wordt gedaan. Neem alleen al het delen van de medicijnen. Hier moet je zelf nog uitrekenen hoeveel je de patiënt moet geven. Hier zit het niet in kant en klare zakjes en moet je zelf de druppelsnelheid uitrekenen van het infuus. Het is dus de hele dag je kop erbij houden. Nu weet ik wel dat de rekentoetsen van school dus toch wel tot zijn recht komen :-)
Ik mocht deze dag gelijk medicatie delen en ook medicatie geven via infuus. Heb toch maar even eerst meegekeken, want wil geen fouten maken. Op den duur deed ik het wel zelf. Ook het aftekenen van de medicijnen gaat op papier en gebruiken ze afkortingen voor. Deze moet ik dus nog even in me hoofdstampen. Twee kids moesten ook een nieuw infuus. Ik mocht het doen, maar aangezien ik het pas net op school heb gehad keek ik nog even mee. Eentje moest er in het voetje van de baby en het bleek natuurlijk anders te gaan dan het protocol in NL dus was blij dat ik nog even mee keek. Het zal vast in deze twee weken nog wel een keer voorkomen hopelijk. Na de break heb ik zelfstandig het check rondje van de vitale functies gemaakt. Toen had ik ook wat meer contact met de patiënten en hun familie. Ze zijn zo vriendelijk hier. Ik heb gelijk geoefend om hun taal, Kom, te leren.

De dagdiensten zijn hier van 7 tot half 3. Ik heb nog geen rooster, maar zal gewoon meegaan draaien zoals alle verpleegkundige hier. Dat houdt ook nachtdiensten in. Twee weken zal ik dus nu op deze afdeling blijven, vervolgens zal ik nog een aantal weken op de verloskunde afdeling staan, een week op de afdeling waar de medicijnen worden gemaakt en de laatste vier weken zal ik op de afdeling staan waar de geïnfecteerde en niet geïnfecteerde wonden zijn. Hier zullen namelijk dadelijk ook de kids komen te liggen die aan hun x en o benen geopereerd gaan worden door de Nederlandse artsen. Zo kan ik dit proces ook van dichtbij bijwonen. Het beloven dus leerzame en interessante weken te worden hier in het warme Kameroen. (overdag eigenlijk altijd wel rond de 30 graden en ’s nachts rond de 15 graden)

Vandaag zullen we heerlijk in en rond het huis rommelen. Wat boodschappen doen, wat schoonmaken en genieten van het heerlijke weer. Op zulke dagen in combinatie met het heerlijke zonnetje voelt het toch wel een beetje als vakantie. Naast dat we morgen naar de markt gaan komen er morgen of maandag nog 4 Belgische studenten. Zij komen bij ons wonen. Gelukkig kunnen ze wel Nederlands :-) In de weekenden zullen vanaf een bepaalde periode ook nog 2 andere Belgische studenten komen waardoor we in het weekend met 8 zijn. Vandaag dus nog maar even extra genieten van de rust :-)

Succes met de regen in NL en heb een fijn weekend!
Liefs.