Minder leuk vs wel leuk

Yessss! De lente is begonnen! Vanaf nu geen dagen meer kouder dan 17 graden :-) {als het net zo goed blijft als afgelopen week en het weerbericht de waarheid spreekt}
Maar dat willen jullie natuurlijk helemaal niet weten. Jullie zenuwappige mensjes willen eindelijk horen waarom ik naar de rechtbank moest. Lees rustig verder dan lees je het van zelf :-)

Vorige week was een minder leuke stage week. Gelukkig hadden we gisteren een gesprek met onze begeleidster en konden we even benoemen waar we tegen aan lopen. Naast dat er dingen in de zorg heel anders zijn is de werksfeer ook heel anders. Kort door de bocht gezegd is er minder gezelligheid. Iedereen doet zijn of haar ding en zorgt dat dat op tijd klaar is. En communiceren tussendoor dan niet of zo min mogelijk. Wat als gevolg heeft dat wij als studenten soms niet weten wat we moeten doen, niet weten of we het goed doen en vaak collega's niet kunnen vinden. Maar goed dat blijkt hier dus normaal te zijn en daarom gaan we er zelf gewoon het beste van maken. Uiteindelijk kunnen we er alleen maar van leren tenslotte.
Vorige week is er een collega vertrokken, helaas! Met hem was het erg fijn samenwerken en hij kon dan ook goed Engels spreken en alles uitleggen. Daarom moesten er vorige week twee nieuwe verpleegkundige ingewerkt worden. Wat maakte dat het voor mij niet mogelijk was om die dagen met de verpleegkundige mee te lopen. Donderdag moet ik voor het eerst met één van deze nieuwe collega's werken.
Naast dat er dus vorige week veel momenten waren waarop ik niks kon doen of niet wist wat ik kon doen, was er ook het moment dat ik naar de rechtbank moest. Oke oke, adem maar rustig uit, want het was niet voor mijzelf ;-)

95 % van onze cliënten is waarschijnlijk dementerend. Hier in Spanje moet het namelijk officieel vast gelegd worden, of zij wel of niet dementerend zijn, door een jurist en een arts. Voor nu hield dat dus in dat ik samen met twee collega's en drie cliënten naar de rechtbank moest. Een uitje waarbij geduld een schone zaak is. Een voor één worden de cliënten ondervraagt via een onafhankelijke tolk, de meeste cliënten zijn namelijk Duits, eerst door de jurist en vervolgens nog een keer door een arts. Wanneer dat gebeurd was mochten we weer weg en wordt de eindconclusie schriftelijk opgestuurd. Al met al stelde het dus niet zo heel veel voor.

Het is altijd wel even balen als je een minder leuke dag op stage hebt gehad, maar wanneer ik dan heerlijk op het balkon ga zitten in het zonnetjes ben ik het allemaal al weer snel vergeten :-) En nu heb ik ook al weer twee gezellige dagen achter de rug dus het gaat vast de komende weken helemaal goed komen. Tenslotte kan het ook, bij welk beroep dan ook, nooit elke dag even leuk zijn.

Vanaf vrijdag had ik heerlijk weekend. Vrijdag een heerlijke ''ik zie wel wat de dag mij brengt'' gehouden. Kortom 's morgens even rondje markt en 's middags uit eindelijk op het strand beland, nadat ik er achter was gekomen dat het voor een wandeling toch net iets te warm was. Heerlijk rustig strand in Albir, mooi uitzicht en genieten van het geluid van de golven :-)
La marina, een overdekt winkelcentrum, kunnen we na zaterdag ook weer van ons to do lijstje afstrepen. Was fijn winkelen daar.
Zondag ben ik naar dé vuurtoren van Albir gelopen. Van meerdere mensen had ik al gehoord dat het een echte ''must see'' was, dus op de fiets gestapt richting Albir en daar de route gaan lopen richting de vuurtoren. Het is geen vuurtoren zoals wij die in Nederland kennen, het is eigenlijk gewoon een huisje, wat sinds 1930 gebruikt werd. Iedereen zei dat het een mooie route moest zijn. Natuurlijk dat zal vast wel dacht ik al die tijd, Spanje in tenslotte sowieso mooi tot nu toe. Of je nu links, rechts, achter je of voor je kijkt overal zie je mooie bergen namelijk. Maar eerlijk is eerlijk, deze route is echt adembenemend mooi! Er is een betonnen pad gemaakt naar de vuurtoren toe, maar je kunt her en der ook nog op de berg zelf lopen. Dit heb ik nu niet gedaan, maar dat gaat er zeker nog van komen! Via het betonnen pad heb ik er één uur overgedaan om boven te komen. Want, wauw wat een uitzicht heel de tijd!! Echt genieten. Ik ben dan ook 179 foto's rijker na deze wandeling. Wat nog wel mee valt, maar het is dan ook niet de laatste keer dat ik er naar toe ga.
'S middags ben ik nog naar de kerk geweest, want ja ik heb er een gevonden. Een Nederlandse pinkster gemeente. Bestaande uit maximaal 35/40 mensen, of misschien kan ik beter opa's en oma's zeggen? In ieder geval hele aardige mensen waarvoor ik best de gemiddelde leeftijd naar beneden wil halen :-)

Al met al was het een week waarin minder leuk en heel leuk naast elkaar stonden, maar ondanks dat is het echt genieten hier! En weet ik ook dat het alleen maar leuker kan gaan worden. Het is heel fijn om hier te zijn en ik geniet!

Hopelijk kunnen jullie mee genieten via de foto's van de wandeling naar de vuurtoren. Zelf ben ik van mening dat de foto's nog niet zo mooi zijn als dat het in het echt is, maar hopelijk kunnen jullie van deze foto's ook al genieten.

Hasta luego!