zelfs twee antwoorden op het raadsel!

Hi there!

Het is gewoon al weer zaterdag en dus hoog tijd om jullie weer op de hoogte te stellen. Bijna weer een week voorbij en ook weer een afdeling afgerond. De surgical ward. Een week lang met geïnfecteerde wonden, dus heerlijke uitzichten en smakelijke geuren.

Al deze dagen op werk waren ze goed als het zelfde; het begon met soms bedden opmaken en daarna de wondzorg. Na de wondzorg al het materiaal schoonmaken en vervolgens pauze houden. Na de pauze was er niets meer te doen, maar hebben we altijd de Cliniclowns uitgehaald. Deze week stond ik samen met één van de Belgische studenten. Deze samenwerking verliep heel fijn. Het was fijn om samen te kunnen overleggen over de wonden en de gang van zaken.

Ik zal jullie alle smakelijke verhalen over de wonden besparen. Grotendeels bestaan de wonden uit amputaties, abcessen, geïnfecteerde hechtingen en brandwonden. Kei interessant dus! De reden van de vele amputaties zijn dat mensen of eerst naar een traditionele healer gaan, te lang doorlopen met hun wonden of eerst naar een ziekenhuis van de staat gaan waar ze helaas minder goed bekend staan om hun wondzorg. En de abcessen komen soms door de sikkelcelziekte of wat ze hier ook bewaren door diabetes. En soms ook op plaatsen waar je echt geen abcessen zou wil hebben. Al met al bestond deze week dus voornamelijk uit wonden schoonmaken, pus verwijderen en het slechte weefsel wegsnijden. Al met al een super interessante week. Zo interessant dat we morgenochtend terug gaan om een wondzorg van iemand te bekijken. Doordat elke dag na genoeg het zelfde was en je totaal niet ergonomisch kunt werken was één week voor nu ook even genoeg. Volgende week sta ik met twee Belgische studenten bij Project Hope. Ook voor één. Maar daarover natuurlijk later pas meer :-)

Zoals ik al even zei waren we als twee blanke elke middag de Cliniclowns. Er waren zowel best wat kinderen die bij ons op de afdeling lagen als kinderen van volwassen patiënten. Allemaal kinderen die niets anders deden dan niets doen of misschien een beetje helpen met koken. Om hun dagen wat leuker te maken hebben we meerdere keren ballonnen meegenomen. Het was altijd een feestje!
Ook was deze week toch ook wel een beetje een bevestiging dat ik wil proberen om voor kinderverpleegkundige te gaan. Zo hadden we bijvoorbeeld een jongentje van 6 jaar met een wond op zijn been. Hij zette het altijd op een gillen en slaan tijdens de wondzorg. De eerste dagen heb ik geprobeerd hem op een liefdevolle manier in de houdgreep te nemen in plaats van het slaan wat collega’s doen. Na 2 dagen kwam ik op het idee om een handschoen op te blazen en er een gezichtje op te tekenen. Vervolgens liep de hele afdeling met handschoenen, wat een succes was dat! De laatste dag van het jongetje heb ik zijn wondzorg gedaan. Zijn moeder mocht er nu eindelijk een keertje naast staan. Ik heb rustig de tijd genomen, wat als uitwerking had dat hij bijna geen kick gegeven had. Super trots op hem en stiekem ook heel blij dat hij het zo goed bij mij deed.

Bij mijn laatste blog had ik een raadsel voor jullie achtergelaten. Het juiste antwoord zat er helaas niet bij. Achah! (sorry of het spijt me betekend dat hier, iets wat je heel de dag door hoort en zegt) Maar er gebeurd veel in één week tijd. Dus er kunnen nu zelfs twee juiste antwoorden zijn! Om jullie niet langer in spanning te houden zal ik deze dit keer vertellen. Het eerste en echt juiste antwoord was een muis. Elke nacht krijgen we bezoek. En soms laat hij zich ook ‘’gezellig’’ overdag zien.

Maar nu het tweede antwoord… daar zijn jullie natuurlijk nog veel nieuwsgieriger naar. Wat er namelijk ook tot leven komt ’s avonds zijn dieven. We hebben namelijk van de week bezoek gehad van een dief. Gelukkig is er van mij niets gestolen, maar van één huisgenootje is er veel geld, usb stick, laptop en visa kaart weg. Maar het gevoel van veiligheid is ook beschadigd en dat is misschien nog wel erger. Er zijn de laatste dagen veel mensen langs geweest en we hebben veel verschillende verhalen gehoord, maar de waarheid zullen we denk ik nooit weten. We hebben er ons maar bij neergelegd en hopen dat het nu even rustig blijft zodat we ons ook weer helemaal veilig gaan voelen.

Vanmorgen hebben we hill Boyo beklommen. Het was een steile klim omhoog, maar we hebben het bereikt. Jammer van de mist, maar het was een mooi uitzicht! Het begint zo mooi groen te worden. Echt super mooi. En terug was gelukkig makkelijker dan heen :-)

Vanmorgen zijn twee huisgenoten weggegaan, heel gek zo na 2 maanden te hebben samengewoond. En dan besef je opeens dat we over precies 3 weken ook op dat zelfde punt staan. Maar eerst nog maar eens genieten! En zonder dat we het wisten zijn er twee vertrokken, maar ook twee gekomen. Nu zijn we dus weer zijn achten en hebben we nog 2 Nederlanders te leren kennen in 3 weken. Tot nu toe is het altijd goed gegaan, dus dat komt het nu vast ook weer!

Jullie zijn weer een beetje op de hoogte. Feel free om vragen te stellen in een reactie, dan zal ik ze volgende keer beantwoorden :-)

Liefs uit Kameroen!