Kort maar krachtig?

Zo ik ga er eens even goed voor zitten om dit verslag voor jullie zo kort maar krachtig mogelijk proberen te maken. Ik heb zoveel te vertellen aan jullie dat ik denk dat het niet lukt. Ga er ook maar eens lekker voor zitten dus :-) Het is tenslotte het één na laatste verslag, dus dan mag hij ook wel wat langer zijn toch..?!

De afgelopen week was een hele fijne stage week! Ik heb gesprekken kunnen voeren waar ik erg op hoopte om ze te kunnen voeren. In de afgelopen periode, zeker in het begin, ben ik tegen het één en ander aangelopen namelijk. Voornamelijk was dit de niet persoonlijke zorg en het haast niet hebben van respect na de cliënten toe. Niet werken met een hart voor zorg/mensen, maar werken omdat het werk is. Heel erg jammer, zeker in een sector als de zorg. Tijdens een avonddienst raakte ik in gesprek met het hoofd van de afdeling en de activiteitenbegeleidster. Wat bleek, zij lopen tegen de zelfde dingen aan. Zowel groot als klein. Want waarom zou je zomaar een cliënt meenemen in zijn rolstoel zonder te zeggen dat je hem mee neemt? Die cliënt schrikt zich rot dan. Maar ook helaas dat ik tijdens mijn opdracht voor school terug kreeg van een cliënt dat zij het heel erg vindt dat er 's morgens geen praatje meer gemaakt wordt, niet eens een goedemorgen, en het ontbijt zomaar op tafel wordt gezet en de deur van haar appartement weer wordt dicht gedaan. Dat raakt me persoonlijk. Ik heb er even over na gedacht of hoe en of ik dit bespreekbaar kon maken. Je bent en blijft tenslotte één van de vele studenten en je kan zeker daar de boel niet even veranderen in drie maanden, dat moet je niet eens willen denk ik. Uiteindelijk toch bespreekbaar gemaakt en dat luchtte op! Het hoofd van de afdeling wist om welke collega het gaat en gaat hier mee aan de slag. Heel fijn!

De afgelopen week waren er ook nog 4 Spaanse stagiaires. Wat in hield dat we echt met te veel mensen waren. En doordat het hoofd van de afdeling wel even wat assistentie en nieuwe motivatie voor haar taken kon gebruiken ben ik de laatste dagen deels uit zorg gegaan. Wat inhield dat ik van 10:00 tot 18:00 uur werkte. Heel gek om dan even geen zorg te hoeven verlenen en minder contact met de cliënten te hebben. Toch was het ook wel fijn. Ik heb nog de kans gekregen om tastbare dingen achter te laten. Zo zijn ze de afgelopen periode gestart om een kaart in de kledingkast van de cliënt te hangen waarop staat hoe de cliënt verzorgd wordt. Dit vertellen ze namelijk niet bij het inwerken. Op die manier weten nieuwe werknemers en stagiaires op welke manier de cliënt verzorgd wordt. Voor de stagiaires heb ik deze vertaald naar het Nederlanders en ingevuld voor de cliënten de Nederlandse cliënten, die worden tenslotte altijd door de Nederlandse stagiaires gedaan. Als ik terugkijk op mijn eigen inwerktijd zou ik erg blij geweest zijn als dat papier er al was. Fijn om dat dus voor de volgende wel gedaan te kunnen hebben.
Daarnaast hebben we onder andere na minimaal 8 jaar (!) het bad getest wat ze hebben staan. Hoe zonde; een bad neerzetten voor cliënten, onrustige cliënten hebben en toch het bad niet gebruiken?! Daar wilde we dus verandering in brengen en hadden de badkamer/ schoonmaak hok, al meer ingericht als een waardige badkamer. Helaas belandde de desbetreffende cliënt toen ziek op bed met een infuus, maar de eerste stappen zijn in ieder geval gezet! Nu is het aan de 3 nieuwe stagiaires om het daadwerkelijk uit te gaan voeren.

Het was heel fijn om zowel fysiek iets te kunnen doen als mondeling. Op deze manier heb ik voor mijn gevoel echt mijn steentje bijgedragen in het belang van de cliënten.
En hoe fijn is het dan als je complimentjes er voor terug krijgt van de cliënten?! Alsof ze het aanvoelde dat mijn periode er bijna op zat... Ik werd er bijna stil van.. Het ging van wat ben je aardig tot wat een liefde en rust straal je toch uit. Ondanks dat ze dan bijna allemaal dementie mogen hebben, merk je dat het recht uit het hart komt. Mooi! Welkom in de zorg, dankbaar beroep :-)

Afgelopen dinsdag was dan mijn laatste dag. Heel gek, je kan tenslotte niet meer even om het hoekje kijken. Het was een fijne en rustige dag. Hele goede feedback gehad, zowel van mijn begeleidsters als collega's. Deze laatste dag en periode afgesloten door nog even lekker te gaan wezen zwemmen na werktijd. Zal ik dat ooit nog krijgen, een stageplek met zwembad waar je gewoon gebruik van mag maken?! Al met al kijk ik terug op een leerzame en leuke stageperiode! Dit pakken ze in ieder geval niet meer van mijn af! :-)

Naast een hele fijne stageweek gehad te hebben stond er ook leuke dingen op het programma! Met de 2 docenten van school zijn we tapas gaan eten en heb ik ze, met toch wel een beetje trots,mijn stageplaats laten zien.
Ook heb ik mijn diploma Spaans in the pocket! Als het goed is moet ik nu mijzelf kunnen voorstellen, klok kunnen kijken en over mijn familie en over mijzelf kunnen vertellen. Tijdens werk kreeg ik soms al te horen dat het steeds beter ging en ik meer Spaans ging praten. Leuk, nu hopen dat het niet snel wegzakt nu dat ik het weer minder ga gebruiken!

Gisteren ben ik samen met mijn huisgenootje naar Calpe geweest. Hier hebben we de Peñon de Ifach beklommen/bewandeld, hoe je het zelf wilt noemen. Het begon heel onschuldig met een aangelegd pad en eigenlijk waren we al een beetje teleurgesteld, want het leek heel veel op de route naar de vuurtoren. Maar toen we op een gegeven moment door een kleine grot liepen begon het avontuur pas. En dat we opeens weer vol energie waren! Hier was geen aangelegd wandelpad en was het dus klimmen, lopen, glijden, klimmen en weer lopen richting de top. Met een licht gekneusde pink en een zere heup door een val hebben we wel de top bereikt! En dat het leuk was!
Vandaag heb ik weer het echte Spanje opgezocht. Namelijk Villajoyosa. Eerst naar de Valor , chocolademerk uit Spanje, fabriek en museum geweest om vervolgens een strandwandeling te maken. En natuurlijk kriskras tussen alle gekleurde huisjes terug naar de bus. En dat allemaal bij een aangename temperatuur en een lekker zonnetje, genieten! Heel fijn om nog even vrije dagen te hebben hier.

Maar voordat ik het door heb is het straks alweer voorbij. Volgende week om deze tijd zit mijn laatste avond er al weer op en duurt het niet lang meer voordat ik naar het vliegveld moet. Heel gek! Het lijkt nog verder weg dan één week. De komende dagen nog maar lekker van de zon genieten en het relaxte leven in Spanje. Komend weekend ben ik alleen thuis, nadat ik helaas één huisgenootje op het vliegveld heb gezwaaid, en de ander de hort op gaat voor een weekend. Raar om na 3 maanden met zijn 3 drieën te hebben gewoond opeens alleen hier te zijn straks. Wordt een weekend waarin alles op het gemakkie gaat waarschijnlijk en ik ten volste van mijn laatste weekend ga genieten. Ook komende week staan er nog uitjes op de planning, dus volgende week zal ik jullie voor de laatste keer verblijden,hopelijk, met een verslag.

Voor nu... beunas noches! En zorg er voor dat de zon in Nederland nog even blijft tot dat ik terug ben :-)

Saludos!